The Amazing Spider-Man

کارگردان: مارک وب

نویسنده: جیمز واندر بیلت

بازیگران: اندرو گارفیلد- اما استون- ریس ایفاننس

خلاصه داستان : اندرو گارفیلد در این فیلم به نقش نوجوانی کم رو و دست و پا چلفتی ظاهر می شود که توسط نیش یک عنکبوت گزیده شده و صاحب توانایی هایی فوق العاده می شود. اما قدرت بیشتر، مسئولیت های بیشتر نیز به همراه دارد.

نقد فیلم: می خواهید با «مرد عنکبوتی» به کجا برسید؟ این همان سؤال چند میلیارد دلاری ست که بلای جان کمپانی سونی پیکچرز شده است. یکی از مجموعه فیلم های اصلی و حائز اهمیت آنها یعنی «مرد عنکبوتی» آنچنان پولساز بودن خود را به اثبات رسانده که نمی شود به همین سادگی آن را به حال خودش رها کرد، حتی اگر موتور خلاقه ی آن دیگر سوختی برای ادامه ی مسیر نداشته باشد. شاید بتوان گفت تا جایی که ظرفیت سه فیلم مربوطه - «مرد عنکبوتی» محصول 2002، «مرد عنکبوتی 2» محصول 2004 و «مرد عنکبوتی 3» محصول 2007 - اجازه می داد، «سم ریمی/ Sam Raimi » تا حدی که در توان این شخصیت بود، از آن بهره گرفت. در واقع شاید حتی سومین فیلم این مجموعه هم زیادی و اضافی بود. وقتی بحث ساخت قسمت چهارم پیش آمد، ریمی بر سر "اختلاف در امور خلاقه" از گروه جدا شد و سونی پیکچرز ماند با فیلمی که بایستی همچنان پیش می رفت اما کسی نبود که پشت فرمان بنشیند و پروژه را به جلو براند.

اینطور شد که آنها هم همان مسیری را پیمودند که مدت هاست در هالیوود قابل قبول و پذیرفته شده است: وقتی شک دارید، بازسازی کنید و از نو شروع کنید. بنابراین،‌ تنها 10 سال بعد از اینکه ریمی یکی از ستایش شده ترین قهرمان های کمیک استریپ های مارول را به سالن های سینما آورد، آن صحنه ها به ماشین اوراق زمان سپرده شد تا دوباره از نو و با ظاهری جدید و به روز شده روی پرده نمایش داده شود. «مرد عنکبوتی شگفت انگیز/ The Amazing Spider-Man » در کل آنقدر تفاوت های شاخصی با نسخه ی سال 2002 ندارد که فیلم جالب توجهی محسوب شود و ضمناً دو اتفاق مهم و تغییر دهنده ی ژانر ابرقهرمانی را که بعد از آن دوران رخ داده اند نادیده می گیرد: سه گانه ی بتمن ساخته ی کریستوفر نولان و فیلم «انتقام جویان/The Avengers». هر دوی این فیلم ها فضای رقابتی این ژانر را به حدی تغییر داده اند که دیگر تقریباً غیرممکن به نظر می رسد فیلمی مانند «مرد عنکبوتی شگفت انگیز» که تا این حد از جاه طلبی به دور است و داستان آن هم ساده و سرسری نوشته شده، بتواند رضایت مخاطبان را جلب کند. البته درباره ی موفقیت های این فیلم از نظر تجاری و در گیشه ها نمیتوان زیاد با اطمینان سخن گفت، و به احتمال زیاد مخاطبان جان بر کف کمیک استریپ مرد عنکبوتی هم نسبت به این فیلم واکنش مناسبی نشان خواهند داد. اگر با در نظر گرفتن این فیلم به وضعیت فیلم های بلاک باستر فصل تابستان به طور کلی، و فیلم های ابرقهرمانی به طور خاص نگاهی داشته باشیم، پیام ناامید کننده ی آن را درباره ی این دو مورد درک می کنیم. به عنوان مثال، واکنش مخاطبان به این فیلم چگونه خواهد بود، فیلمی که جز بازگویی داستانی که همین چند سال پیش (و با کیفیتی در همین حد یا چه بسا بهتر) شنیده ایم، کار دیگری انجام نمی دهد؟

«مرد عنکبوتی شگفت انگیز» مجدداً ماجرای اولیه ی شخصیت اصلی را بازگو می کند، انگار که تماشاگران با گذشت ده سال همه چیز را فراموش کرده اند. روشی که ریمی برای بیان این داستان به کار برده بود از نوعی بی ریایی ساده، جذاب و با سلیقه بهره مند بود. بله درست است که باور کردن آن کمی مشکل بود اما این موضوع در فیلم های ابرقهرمانی همیشه وجود دارد و یکی از خصوصیات پذیرفته شده ی این ژانر است. اما در این فیلم، فیلمنامه ای بی ثبات همان ماجرای ساده را به شکلی پیچیده درآورده است. علاوه براین که باید قبول کنیم که نیش یک عنکبوت غیرعادی می تواند قدرت های خارق العاده ای به پیتر پارکر منتقل کند، باید این را هم بپذیریم که این پسر یک دزد حرفه ای ست. بالأخره، او توانسته به حریم داخلی یک مرکز تحقیقات ژنتیکی فوق امنیتی نفوذ کند، آن هم تنها به وسیله ی یک کارت شناسایی قلابی! همین اتفاقات احمقانه ی بی دلیل و تکراری است که به قابلیت فیلم برای ایجاد فضایی شبه واقعی آسیب می زند. تماشاگران حاضرند با حجم زیادی از اتفاقات باورنکردنی و غیرممکن در فیلم های ابرقهرمانی کنار بیایند، اما به هر حال هر چیزی حد و مرزی دارد.

«توبی مگوآیر/ Tobey Maguire» جای خود را به «اندرو گارفیلد/Andrew Garfield » داده است. زیاد مهم نیست. وقتی که نقاب به صورت داشته باشد متوجه تفاوت هایشان نمی شوید و گارفیلد در نقش پیتر، در مقایسه با مگوآیر باور پذیرتر است. اما سن گارفیلد برای این نقش بیش از حد بالاست (یک جوان 28 ساله در نقش یک نوجوان دبیرستانی) و بیننده را به یاد فیلم «Grease» می اندازد، اما خب مگوآیر هم وقتی لباس مرد عنکبوتی را به تن کرد 26 ساله بود. اینجا به جای «کلیف رابرتسن/Cliff Robertson»، «مارتین شین/Martin Sheen» نقش عمو بن را بازی می کند و این یک نکته ی مثبت به شمار می رود. از طرف دیگر، انتخاب «سالی فیلد/Sally Field» برای بازی در نقش عمه مِی اشتباه فاجعه آمیزی ست. بر فرض که او را در نقش خانم گامپ (مادر فارست در فیلم Forrest Gump) باور کرده باشیم، اما به هیچ وجه نمی شود او را در قالب قیّم پیتر پارکر پذیرفت. معذرت می خواهم اما واقعاً کار سختی است که کسی بتواند بازی بهتری از «رُزمری هریس/Rosemary Harris» ارائه دهد (هرچند که فکر می کنم او هم الآن دیگر خیلی پیر شده باشد). شخصیت مری جین که محبوب پیتر بود حذف شده است و جای خود را به دوست دختر اصلی او در کمیک استریپ، یعنی گوئن استیسی داده است. خصوصیت متفاوت این دو شخصیت، رنگ موی آنهاست. «اما استون/Emma Stone» هم مانند گارفیلد سن و سال دار تر از آن است که یک نوجوان دبیرستانی باشد، اما حداقل او 23 ساله است و در مقایسه با گارفیلد باورپذیرتر است. گویا استون و گارفیلد، پشت دوربین هم با هم رابطه دارند، و این موضوع باعث می شود کمی عجیب به نظر برسد که کشش روی پرده میان توبی مگوآیر و «کریستن دانست/ Kirsten Dunst » (در فیلم اول) قابل قبول تر و جذاب تر بود.

نیمه ی اول «مرد عنکبوتی شگفت انگیز» تقریباً بازسازی لحظه به لحظه ی «مرد عنکبوتی» است. خب بیایید فهرست صحنه ها را بررسی کنیم. پیتر را می بینیم که در مدرسه پسری خجالتی و کمرو است. تیک می خورد. پیتر توسط یک عنکبوت که مورد تشعشع امواج رادیواکتیو قرار گرفته گزیده می شود. تیک. پیتر وقتی بیدار می شود و نیروهای تازه ای به دست آورده احساس بیماری می کند. تیک. پیتر نیروهای جدید خود را در راستای اهدافی خودخواهانه محک می زند. تیک. عمو بن پیتر را نصیحت می کند و می گوید که "قدرت زیاد مسئولیت زیاد به همراه می آورد". تیک. البته این بار دقیقاً همین عبارت را به کار نمی برد. عمو بن در نتیجه ی واکنش نشان ندادن پیتر به قتل می رسد. تیک. و به همین ترتیب... تا این جای فیلم که شبیه شنیدن بازخوانی یک ترانه ی آشنا، توسط شخصی با صدایی ناهنجار و گوش خراش است.

نیمه ی دوم فیلم همان روند مرد عنکبوتی را تکرار می کند اما شخصیت شرور داستان فرد دیگری است. این بار به جای گرین گابلین (دیو سبز) با شخصیت مارمولک (ریس ایفانز/Rhys Ifans) روبرو می شویم. البته این دو شخصیت در کل بسیار شبیه به هم هستند و می شود جای آنها را با یکدیگر عوض کرد و دلیل اصلی اینکه صحنه های نبرد نهایی متفاوت با فیلم اول درآمده این است که جلوه های ویژه ی فیلم با کیفیت تر هستند. با این وجود حقیقت این است که بعد از دیدن مبارزه ی مرد عنکبوتی با گابلین، دکتر اختاپوس، سندمن (مرد شنی) و ونوم، دیگر چه ترفندی مانده که برای این نبردهای شبیه به هم بتوان به کار بست؟ با وجود اینکه این صحنه ها توسط کارگردان فیلم «مارک وب/ Marc Webb» - که بعد از پایه ریزی موقعیت حرفه ای خود با فیلم «500 Days of Summer» حالا جای پای خود را محکم می کند - به خوبی اجرا و تولید شده اند، ماهیتی تکراری در آنها دیده می شود که شاید اجتناب ناپذیر باشد.

فیلم «انتقام جویان» روند معمول صحنه های زد و خورد ابرقهرمان ها را به کل تغییر داد، و از آنجایی که «مرد عنکبوتی شگفت انگیز» نمی تواند خود را تا آن درجه بالا بکشد، صحنه های مربوط به نبرد کمی قدیمی و تک بعدی و تصنعی به نظر می رسند. در یادداشتم برای فیلم «انتقام جویان» نوشته بودم این فیلم: "معیار سنجش کیفیت این گونه فیلم ها را تغییر داده و در رده ای فراتر از فیلم های ابرقهرمانی پیشین قرار می گیرد. با این نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: